Το ιατρικό λειτούργημα ενέχει σοβαρό βαθμό ευθύνης. Το ιατρικό λάθος είναι μία πιθανότητα που μπορεί να προκύψει κατά την άσκηση των καθηκόντων και του πλέον ευσυνείδητου ιατρού, κάθε ειδικότητας, έχοντας ως ενδεχόμενο την έγερση αξιώσεων εναντίον του.
Η αύξηση και η συνεχής ανάδειξη των αξιώσεων αποζημίωσης για περιστατικά που οφείλονται σε ιατρικά λάθη ή παραλείψεις τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, έχει ευαισθητοποιήσει το κοινό σε θέματα ευθύνης και έχει καταστήσει άτυπα υποχρεωτική τη ασφάλιση των ιατρών για την επαγγελματική αστική τους ευθύνη, διότι όλα τα ιδιωτικά νοσηλευτικά ιδρύματα απαιτούν με την έναρξη συνεργασίας με τους ιατρούς, την προσκόμιση συμβολαίου επαγγελματικής αστικής ευθύνης Ιατρού.
Από την πλευρά των δημόσιων νοσηλευτικών ιδρυμάτων, δρομολογήθηκαν σοβαρές αλλαγές σχετικά με τις επιδικασμένες αποζημιώσεις αστικού δικαίου σε βάρος Νοσοκομείων του ΕΣΥ, σύμφωνα με την εγκύκλιο «Κοινοποίηση δικαστικών αποφάσεων στον Γενικό Επίτροπο Επικράτειας Ελεγκτικού Συνεδρίου από τις Δημοσιονομικές Υπηρεσίες Ελέγχου και εποπτείας (ΔΥΕΕ)» (ΑΔΑ: ΩΟΑ1Η-Τ29) του υπουργείου Οικονομικών. Σύμφωνα με αυτήν κάθε δημόσιος υπάλληλος, ευθύνεται για κάθε θετική ζημία που επήλθε στο Δημόσιο από δόλο ή αμέλεια.
Για όλους τους παραπάνω λόγους είναι πολύ σημαντικό λοιπόν ο ιατρός κάθε ειδικότητας (ακόμη και ο ειδικευόμενος[1]) και φορέα (ιδιωτικού ή δημοσίου) να ερευνήσει, για να επιλέξει το σωστό συνδυασμό ασφαλιστικής κάλυψης, ασφαλιστικής εταιρίας και ασφαλιστικού διαμεσολαβητή, ώστε να μπορεί να υποστηριχθεί σωστά στην περίπτωση μήνυσης ή αγωγής από ιατρικό λάθος.
Η ασφαλιστική εταιρία αφενός, με τα κεφάλαια και τα αποθέματα της, θα πρέπει να εγγυάται την ικανότητα να ανταποκριθεί σε μακρόχρονους δικαστικούς αγώνες και μεγάλου ύψους αγωγές, αν δεν είναι δυνατή η εξωδικαστική επίλυση.
Ο ασφαλιστικός διαμεσολαβητής θα πρέπει να είναι πλήρως καταρτισμένος, ώστε να βοηθήσει τον ιατρό στην κατάρτιση της καταλληλότερης ασφαλιστικής κάλυψης (ασφαλιστηρίου συμβολαίου) και να διασφαλίσει τα συμφέροντα του στην περίπτωση που δεχθεί δικαίως ή αδίκως αξίωση αποζημίωσης, απαλλάσσοντας έτσι τον ιατρό από την ψυχική ταλαιπωρία που συνεπάγονται τέτοια περιστατικά.
[1] Σύμφωνα με πρόσφατη απόφαση του ο Άρειος Πάγος αποφαίνεται πως μπορεί να υπάρξει ποινική ευθύνη και σε ειδικευόμενους ιατρούς λόγω ανθρωποκτονίας από αμέλεια.